Lang geleden wilde ik aan quiz deelnemen maar om te testen of onze kennis hoog genoeg was, werden ik en mijn maat, samen met honderden anderen, getest op onze kennis. Zo waren er vragen over onder andere geschiedenis, aardrijkskunde, sport, muziek, kunst en over ballet. Dat laatste herinner ik me nog het beste want van die vragen wist ik er geen één. Overigens slaagden we voor de test en mochten meedoen. Maar daar gaat het niet over. Ik wil alleen maar even duidelijk maken dat ik een ongelooflijke nul ben, een vreselijke niet-danser, een oliebol op het gebied van ballet. Ik vind er echt niets aan maar heb wel een diep respect voor het uithoudingsvermogen en de souplesse van dansers en danseressen. Het is beslist niet gering wat er op het toneel wordt gepresteerd.

Een gevoel van: “Nou ben ik echt een bekende Tilburger.

Ik zal dus niet gauw naar een dansvoorstelling gaan maar sinds jaar en dag ga ik in het voorjaar naar de dansvoorstelling in het Factorium waar mijn kleindochter mee doet. Ze is er als 4 jarige mee begonnen en nu als puber heeft ze best een aardig niveau bereikt en kijk ik ieder jaar naar haar vorderingen.
Het is een heel afwisselende voorstelling die gegeven wordt en allerlei stijlen in ballet en dans worden uitgevoerd. De dansers treden op in verschillende groepen, grofweg ingedeeld op leeftijd. Vol trots kijk ik naar mijn kleindochter die onderhand al haar 12 jarig jubileum als amateur danseres zou kunnen vieren. Heel geconcentreerd zijn die dames bezig en laten zich niet makkelijk afleiden.

Ondanks dat ik de voorstelling van mijn kleindochter belangrijk vind, zit ik elk jaar weer te wachten tot de allerjongsten het toneel op komen. Dat is voor mij de topper van de middag. Op lieflijke muziek stappen daar een stuk of 15 turven van een jaar of vier over het toneel die weken/maanden hebben geoefend op hun dansje. Heel geconcentreerd stappen, draaien en springen zij rond maar kunnen het vaak niet laten om toch even de zaal in te kijken en te zwaaien naar ouders en verdere familie. Als er dan oogcontact is blijven ze soms staan om nog uitbundiger te zwaaien en vergeten totaal waar ze mee bezig zijn. Soms krijgen ze dan een duw van een collega die wel alleen maar met ballet bezig is en niet snapt dat dat zwaaien naar de zaal het toppunt is. Een gevoel van: “Nou ben ik echt een bekende Tilburger.” Er gaat van alles fout tijdens zo’n optreden maar het is geweldig om dat grut zo te zien optreden. Niet verwonderlijk dat de kleinsten altijd het grootste applaus krijgen.
Ik kijk er weer naar uit!

Wim Werker

Foto: Kim Pattiruhu