Het is aldoor iets tamelijks abstracts geweest namelijk dat de koning zijn verjaardag komt vieren in Tilburg. Maar de tijd is inmiddels zo ver doorgelopen dat het al bijna zover is. Ik heb me niet zo verdiept in het programma. Ik denk niet dat ik me in de massa stort in het centrum van de stad om te trachten een glimp van de jarige Job op te vangen. Ik denk dat ik via de tv zal proberen om een heleboel glimpen op te vangen. Van de koning en natuurlijk van de koningin. Hij is dan wel jarig en het is een aardige vent maar wat een keus heeft hij gemaakt bij het kiezen van de nieuwe vorstin. Een tien met een griffel voor het kiezen van Maxima.
Toch vind ik het nogal wat om als je vijftig wordt niet gezellig met je familie en goede vrienden in Wassenaar een feestje te bouwen maar naar Tilburg te gaan en daar de kans lopen dat je met Wc-potten moet gaan gooien. Alhoewel ik denk dat wij hier toch wel iets meer smaak hebben dan dat we die man dat op zijn verjaardag aan gaan doen. Nee, dat zullen we zeker beter en waardiger maar vooral gezelliger doen.
Een tien met een griffel voor het kiezen van Maxima.
Bij de koning gaan m’n gedachten terug naar 1970 toen ik als jong marechaussee wacht liep bij het paleis Soestdijk en kasteel Drakensteyn. Iedereen die carrière wilde maken bij de Koninklijke marechaussee moest daar een paar periodes wacht lopen bij het woonhuis van de oma van de koning en bij het woonhuis van de vader en moeder van onze vorst.
Een van de taken die we daar toen moesten uitvoeren was de “post prinsjes”. Dat hield in dat als de gouvernante op enig moment van de dag met Willem-Alexander, Johan Friso en Constantijn in de tuin ging wandelen, dat er een extra marechaussee zo onopvallend mogelijk in de tuin aanwezig was ter beveiliging van de prinsjes.
Op een zonnige dag was het mijn beurt en terwijl ik op de achtergrond probeerde om zoveel mogelijk een boom na te doen, riep de gouvernante ineens: “marechaussee, marechaussee” waarna ik mij meldde. Zij vertelde dat ze even terug ging naar het kasteel om baby Constantijn op te halen en of ik even op Willem-Alexander en Johan-Friso wilde passen. Dat wilde ik wel en al snel zat ik met de toekomstige vorst en zijn broer, zandtaartjes te bakken en hadden we het over dingen die een driejarige belangrijk vindt. Op enig moment hoorde ik een helikopter aan komen en zei: “Kijk, daar komt een vliegtuig aan”. Onmiddellijk corrigeerde W-A mij en vertelde dat dat geen vliegtuig was maar een helikopter. Direct begreep ik dat er iemand naast me zat die het in de toekomst nog ver zou brengen. En of ik gelijk heb gekregen.
Aan dat moment denk ik vrijwel jaarlijks terug als ik de koning op koningsdag aimabel rond zie lopen tussen zijn onderdanen. Verder denk ik dan dat het leuk zou zijn als we dat moment in de zandbak nog eens over konden doen. Samen op de rand van de zandbak, een la Trappe Quadrupel onder handbereik, en dat ik dan weer tegen hem zeg: “Kijk een vliegtuig”. En dat hij antwoordt: “Dat heb ik je de vorige keer ook al uitgelegd, dat is een helikopter”.
Proost majesteit!